Με την είσοδό τους στο δημοτικό αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει διαφορά στην επίδοσή τους σε σχέση με τα άλλα παιδιά. Τα τετράδια τους έχουν συχνά διορθώσεις και η ανάγνωσή τους στην τάξη είναι διαφορετική από τα άλλα παιδιά.

Παράλληλα όταν διαβάζουν στο σπίτι, οι γονείς , καθώς δεν γνωρίζουν την ύπαρξη μαθησιακών δυσκολιών έχουν απαιτήσεις από τα παιδιά, και μπορεί να εκφράζονται με απογοητευτικές κουβέντες και λίγη υπομονή. Αυτά οδηγούν σε άγχος από την μεριά του παιδιού και μείωση της αυτοεκτίμησής του. Το παιδί αρχίζει να συγκρίνει τον εαυτό του με τα άλλα παιδιά και να νιώθει μειονεκτικά. Θεωρεί πως δεν τα καταφέρνει στα μαθήματα και με αυτό τον τρόπο θα απογοητεύσει το δάσκαλό του και τους γονείς.

Το άγχος στην πρώτη δημοτικού είναι ήδη αρκετό στα παιδιά καθώς πρόκειται για μία εντελώς καινούρια μορφή σχολείου. Είναι η πρώτη φορά που το παιδί έχει υποχρεώσεις και μαθαίνει καινούρια πράγματα όχι τόσο με τη μορφή του παιχνιδιού που ήταν στο νηπιαγωγείο αλλά μέσω της ανάγνωσης και της γραφής. Όλα όσα ήξερε μέχρι τώρα γίνονται σύμβολα που πρέπει να γνωρίζει και να θυμάται.

Έτσι λοιπόν το παιδί που δυσκολεύεται στις καινούριες του υποχρεώσεις βιώνει συναισθήματα μειονεξίας τα οποία μπορεί να προκαλέσουν κάποιες συμπεριφορές τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να εκδηλώσει μια στάση αδιάφορη προς το σχολείο και τις υποχρεώσεις του. Μπορεί να εκδηλώσει επιθετικότητα είτε στους συμμαθητές, είτε στην οικογένεια , είτε στα παιχνίδια του. Ακόμη μπορεί να απομονωθεί κοινωνικά και να μην επιδιώκει φιλίες με άλλα παιδιά. Συχνή είναι και η παραμέληση των καθηκόντων του και των πραγμάτων που σχετίζονται με το σχολείο(τετράδια, κασετίνες, βιβλία). Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση χρειάζεται διερεύνηση για πιθανή ύπαρξη διάσπασης προσοχής η οποία συχνά συνυπάρχει με τις μαθησιακές διαταραχές. Επίσης, είναι πιθανό να εμφανιστεί σχολική άρνηση. Όταν έρχεται η ώρα να φύγει από το σπίτι να βρίσκει διάφορες δικαιολογίες για να μην πάει. Τα ψυχοσωματικά συμπτώματα συνήθως συνοδεύουν το άγχος και το φόβο που έχει δημιουργηθεί στο παιδί που αντιμετωπίζει μαθησιακές δυσκολίες.

Ωστόσο, το παιδί με μαθησιακές δυσκολίες μπορεί να αναπτύξει και θετικές συμπεριφορές με σκοπό την ένταξή του στην ομάδα. Για παράδειγμα, μπορεί να θέλει να συμμετέχει σε δραστηριότητες που δεν απαιτούν τις γλωσσικές δεξιότητες, όπως κάποιο άθλημα, ή να είναι υπεύθυνος για κάτι (μοίρασμα τετραδίων, υπεύθυνος τάξης). Τέτοιου είδους συμπεριφορές είναι καλό να προωθούνται τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι. Με αυτό τον τρόπο το παιδί νιώθει σημαντικό και αντιλαμβάνεται ότι η εικόνα που έχουν οι σημαντικοί άλλοι, δεν εξαρτάται μόνο από τη σχολική του επίδοση.

Γενικά είναι σημαντικό τόσο οι γονείς όσο και οι εκπαιδευτικοί να λαμβάνουν υπόψη την ψυχολογία του παιδιού που αντιμετωπίζει τέτοιες δυσκολίες και να του δείχνουν απόλυτη αποδοχή για αυτό που είναι. Η αίσθηση της αποδοχής είναι πολύ σημαντική για τα παιδιά.

Πηγή: psychopedia. gr