Στις μικρότερες ηλικίες δε, τριών έως πέντε ετών, ο παιδικός εγκέφαλος δημιουργεί συνεχώς νευρωνικές συνάψεις που σημαίνει ότι καθημερινά τροφοδοτείται και αναδημιουργείται! Με λίγα λόγια, είναι δυνατόν ένα παιδί να γίνει «εξυπνότερο» εάν αυτή την τόσο σημαντική περίοδο της ζωής του, φροντίζουμε να του παρέχουμε πολλά ερεθίσματα. Με τη σειρά τους τα ερεθίσματα αυτά, θα δημιουργούν τις νέες νευρονικές συνάψεις και έτσι θα αναπτύσσεται γνωστικά ο παιδικός εγκέφαλος. 

Δηλαδή, η «εξυπνάδα» δεν είναι αποτέλεσμα DNA; Είναι ένα ερώτημα που συναντώ συχνά. Εξαρτάται τι ορίζουμε ως εξυπνάδα. Η ευφυΐα σίγουρα έχει τη βάση της σε γενετικούς παράγοντες, αλλά δεν τελειώνει εκεί. Καλλιεργείται από την επαφή του παιδιού με ποικίλα δρώμενα, με παιχνίδια τύπου problem-solving, διαμορφώνεται μέσω των ήχων και της μουσικής, προκύπτει από την επαφή με το διάβασμα καλών βιβλίων και τις υγιείς οικογενειακές σχέσεις. Αυτό, γιατί η ευφυΐα σε ένα παιδί μικρότερης ηλικίας είναι κυρίως οι δεξιότητες που μπορεί να αναπτύξει και οι δεξιότητες αυτές ενισχύονται και ενδυναμώνονται από το γενικότερο υγιές και «πλούσιο» σε ιδέες περιβάλλον.

Τι μπορούμε να κάνουμε λοιπόν για να ενισχύσουμε γνωστικά το παιδί μας, από την πρώτη παιδική ηλικία; Να του προσφέρουμε εικόνες και παραστάσεις, να το γεμίζουμε με ήχους, να περνάμε χρόνο μαζί του κάνοντας κατασκευές, να λύνουμε ένα παζλ εξηγώντας τον τρόπο σκέψης μας! Μια γεμάτη ερεθίσματα καθημερινότητα μας κάνει πιο δραστήριους και σίγουρα «εξυπνότερους» συναισθηματικά και γνωστικά.