Χωρίς τη μάθηση, δε μπορούν να επέλθουν στον μαθητή , που είναι και το υποκείμενο της αγωγής, οι επιδιωκόμενες βελτιώσεις αλλά και η επίτευξη στόχων ως το επισφράγισμα της όλης παιδευτικής προσπάθειας ( Μιχαηλίδης, 2009 ).
Από την άλλη, η διδασκαλία θα πρέπει να προσαρμόζεται μεθοδολογικά στο εξελικτικό επίπεδο των μαθητών αλλά και στις ατομικές τους ιδιορρυθμίες αφού είναι τόσο σημαντικό το περιβάλλον από το οποίο ο μαθητής δέχεται τις όποιες επιδράσεις. Κύριος στόχος και πρωταρχικής σημασίας σκοπός για έναν μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι η μεθοδική υποβοήθηση του μαθητή για αυτενεργό οικείωση των γνώσεων και με την ανάπτυξη του ψυχοσωματικού οργανισμού. Συνεπώς για να είναι επιτυχής η μάθηση χρειάζεται σωστή οργάνωση, συστηματικός σχεδιασμός, έγκυρο αξιολογικό σύστημα το οποίο θα δύναται να ελέγχει τις υπόλοιπες συνιστώσες της πραγμάτωσής της ( Σούλης, 2008 ).
Μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είθισται να είναι τα παιδιά τα οποία παρουσιάζουν δυσκολίες οικείωσης της γνώσης λόγω αισθητηριακών, νοητικών, γνωστικών αλλά και αναπτυξιακών προβλημάτων και ψυχικών διαταραχών οι οποίες με βάση τη διεπιστημονική αξιολόγηση, δέχονται επιρροές οι οποίες ασκούνται από τη διαδικασία σχολικής προσαρμογής και μάθησης ( Σούλης, 2008 ).
Ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν μόνο οι μαθητές που έχουν κάποια αναπηρία , όχι εκείνοι που σημειώνουν χαμηλή επίδοση στο σχολείο, όπως επίσης οι μαθητές οι οποίοι έχουν δυσλεξία, δυσαριθμησία, υπερκινητικότητα, αναπτυξιακές διαταραχές, απόσπαση προσοχής και άλλα όπως και μαθητές που έχουν υπέρ το δέον ανεπτυγμένο φυσικό ταλέντο αλλά και εκείνοι οι οποίοι έχουν παραβατική συμπεριφορά , γονική αμέλεια ή ενδο-οικογενειακή βία ( Μιχαηλίδης, 2009 ).
Η μάθηση η οποία θα είναι προσήκουσα στις ανάγκες των μαθητών και θα συνδράμει ενεργά στην πρόοδο και στην εξέλιξή τους, είναι μα εστιάζει στη βελτίωση, να αναπτύσσει τις ικανότητες της κριτικής σκέψης των μαθητών, να γίνονται διαπραγματεύσεις με τους γονείς, να υπάρχει ανατροφοδότηση και να συλλέγονται πληροφορίες με τα επιτεύγματα των μαθητών προβαίνοντας σε σύγκριση προκαθορισμένων στόχων με τεστ, ασκήσεις , βαθμολόγηση και παρατηρήσεις ( Μιχαηλίδης, 2009 ). Η αδιάλειπτη παροχή της ανατροφοδότησης για μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σχετικά με τη μάθηση, είναι ιδιαζόντως σημαντική για την πρόοδο και την εξέλιξή τους ( Φλουρής, 2006 ).
Η μάθηση επιτάσσει την ενεργό και εποικοδομητική συμμετοχή του μαθητή στο μάθημα και επιπροσθέτως απαιτεί την προσοχή των μαθητών, την παρατήρηση , αποστήθιση , τη θέση στόχων αλλά και την ανάληψη της ευθύνης διότι οι γνωστικές αυτές δραστηριότητες δεν είναι εφικτές χωρίς την ενεργό εμπλοκή του μαθητή ( Κοντέλλη, 2006 ). Από την άλλη οι εκπαιδευτικοί οφείλουν να είναι αρωγοί των μαθητών ώστε να είναι σε θέση να τους παρακινούν να είναι δραστήριοι μέσα στην τάξη αλλά και να θέτουν στόχους αξιοποιώντας τη φυσική τους τάση και προδιάθεση για τη διερεύνηση και την κατανόηση των νέων προγραμμάτων για μάθηση.
Τόσο τα κείμενα της εκπαιδευτικής πολιτικής όσο και ο σύγχρονος παιδαγωγικός λόγος εμφαίνουν στην ανάγκη να συνδιαμορφωθεί η εκπαίδευση από το διδακτικό προσωπικό αλλά και από τους μαθητές ως μια δημοκρατική πρακτική γιατί ούτως ή άλλως η παροχή ίσων ευκαιριών και η αξιοποίηση των ίδιων δυνατοτήτων σχετίζεται άμεσα με την ποιότητα των εκπαιδευτικών εμπειριών τις οποίες έχουν αποκομίσει οι ίδιοι οι μαθητές ( Κοντέλλη, 2006 ). Ας μη ξεχνάμε ότι η μάθηση πρωτίστως είναι μια κοινωνική δραστηριότητα καθώς η συμμετοχή στην κοινωνική ζωή του σχολείου είναι πολύ σημαντική για να υπάρξει μάθηση.
Πηγή: Σουζάνα Καρακώστα, Φιλόλογος, http://eidikospaidagogos.gr
