Παρά τις όποιες προσπάθειες επαγγελματιών που ασχολούνται με την παιδαγωγική θεάτρου να ορίσουν αυτό το “τυχαίο γεγονός”, η μέθοδος του Λάκη Κουρετζή αποδεικνύει την αδυναμία όλων να το χωρέσουν σε μία ή δύο προτάσεις.
Μέσα στα χρόνια η θεωρητική προσέγγιση του θεατρικού παιχνιδιού έχει αποφέρει μία μεγάλη ποικιλία ορισμών, προσεγγίσεων και προσπαθειών αποσαφήνισης του. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα αναφέρουν πως:
- Το θεατρικό παιχνίδι είναι ένα ‘δημιουργικό συμβάν’ που προσφέρει άμεση ικανοποίηση στους συμμετέχοντες.
- Το θεατρικό παιχνίδι είναι ένας τρόπος να επικοινωνούμε με τα αισθήματα μας.
- Το θεατρικό παιχνίδι μας προσφέρει έναν τρόπο να ανακαλύψουμε το Θεατρικό Φαινόμενο, τη δημιουργικότητα και την κατάκτηση της γνώσης.
- Το θεατρικό παιχνίδι είναι μια προπαρασκευή του παιδιού για μια δημιουργική περίοδο.
- Το θεατρικό παιχνίδι είναι ένα μέσο απελευθέρωσης της φαντασίας, επικοινωνίας με τους γύρω αλλά και κατανόησης των ανθρωπίνων σχέσεων.
Αυτή η παιδαγωγική μέθοδος που χρησιμοποιεί το θέατρο (δράμα) και το παιχνίδι για να δημιουργήσει ένα περιβάλλον έκφρασης και επικοινωνίας, απευθύνεται σε παιδιά κάθε ηλικίας που επιθυμούν να συμμετέχουν ενεργά́ σε νέες εμπειρίες και ερεθίσματα. Οι συμμετέχοντες από παθητικοί θεατές μεταβάλλονται, ίσως, στους αυριανούς ευαισθητοποιημένους και ενεργοποιημένους θεατές των πάντων… κι όχι μόνο του θεάτρου. Η διπολική του φύση περιλαμβάνει δύο πολύ μεγάλες έννοιες – αυτή του θεάτρου κι αυτή του παιχνιδιού, καθώς:
- Το θέατρο, από τη μία, είναι μία ολιστική τέχνη που περιλαμβάνει όλες τις άλλες τέχνες,
- ενώ το παιχνίδι δρα ως ένας εναλλακτικός τρόπος επικοινωνίας, δημιουργώντας μία γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ παιδιού και ενήλικα
Συμπερασματικά, το θεατρικό παιχνίδι είναι μια πρωτογενής δημιουργία που απευθύνεται σε παιδιά κι ενήλικες που διακρίνονται από περιέργεια και οξυμένη παρατήρηση. Διευρύνει τον τρόπο που φιλοσοφούν, που αντιλαμβάνονται, νιώθουν και αισθάνονται πριν ακόμα κατακτήσουν την αίσθηση των πέντε αισθήσεων. Οξύνει τους τρόπους επικοινωνίας κι αντιμετώπισης της χωροχρονικότητας και της χωροσωματικότητας αλλά και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες, η μοναξιά, το πένθος, η χαρά και οι φόβοι.
