,δημοσίευσε νέα στοιχεία που υποδηλώνουν ότι υπάρχει μια «ευαίσθητη περίοδος» που διαρκεί μέχρι την ηλικία των 5 ετών, όπου το έντονο άγχος φαίνεται να έχει τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στον ιππόκαμπο, ένα μέρος του εγκεφάλου που είναι γνωστό ότι είναι ευαίσθητο στο στρες.Το έντονο άγχος για συμβάντα πριν από την ηλικία των 6 ετών, συνδέθηκε στη μελέτη με μικρότερου μεγέθους ιππόκαμπο. Για λόγους που δεν είναι ακόμη σαφείς, η ομάδα δεν διαπίστωσε καμία συσχέτιση μεταξύ του έντονου στρες και του όγκου του ιππόκαμπου από την ηλικία των 6 έως 13 ετών.

Τα ευρήματά μας έχουν σημαντικές κλινικές επιπτώσεις, λένε οι ερευνητές, εξηγώντας ότι ο μικρότερος όγκος του ιπποκάμπου έχει συνδεθεί σε προηγούμενες μελέτες με προβλήματα στην μετέπειτα ζωή: αυξημένη ευαισθησία σε διαταραχές του εγκεφάλου και της συμπεριφοράς μετά από τραύμα, μειωμένη αντικαταθλιπτική ανταπόκριση και προβλήματα μνήμης.

Υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία ως προς τους τρόπους με τους οποίους μπορεί να μετρηθεί και να αξιολογηθεί το άγχος. Ενώ ορισμένοι ερευνητές έχουν επικεντρωθεί στην αθροιστική επίδρασή του με την πάροδο του χρόνου, άλλοι έχουν διερευνήσει εις βάθος τις συνέπειες της σοβαρότητάς του.

Το 2015 ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Βάντερμπιτ, εστίασαν την προσοχή τους στη σοβαρότητα και ιδιαίτερα στο χρονοδιάγραμμα των σοβαρών αγχωτικών εμπειριών στη ζωή ενός μικρού παιδιού. Το δείγμα τους αποτελείτο από 178 παιδιά που προέρχονται από μια κοινότητα της βόρειας Καλιφόρνιας, ηλικίας 9 έως 14 ετών, μέρος ενός μεγαλύτερου δείγματος παιδιών το οποίο μελετήθηκε από την παιδική τους ηλικία μέχρι και την εφηβεία.

Το 63% των 178 παιδιών ανέφερε ένα αγχωτικό γεγονός πριν από την ηλικία των 6 ετών. Όλα, εκτός από τρία παιδιά, ανέφεραν τουλάχιστον ένα αγχωτικό συμβάν στην μετέπειτα παιδική τους ηλικία. Τα παιδιά υπέστησαν σε εγκεφαλικές εξετάσεις, οι οποίες επέτρεψαν στην ομάδα να μετρήσει και να συγκρίνει τον ιππόκαμπο τους, συσχετίζοντας τα αποτελέσματα με το ιστορικό του άγχους κάθε παιδιού. Οι γονικές αναφορές σχετικά με το στρες των παιδιών συμπεριλήφθηκαν επίσης στη μελέτη.

Tα αποτελέσματά μας δείχνουν σαφώς διαφορές στον όγκο του ιπποκάμπου μετά από στρες στην πρώιμη ζωή, δήλωσαν οι ερευνητές. Επίσης, προειδοποίησαν ότι το άγχος, πρώιμα ή σε μεταγενέστερο στάδιο, μπορεί να επηρεάσει και άλλα μέρη του εγκεφάλου. Ωστόσο, η δουλειά τους επικεντρώνεται στον ιππόκαμπο, μια περιοχή που διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο στην εδραίωση των αναμνήσεων, τόσο μακροπρόθεσμα όσο και βραχυπρόθεσμα.

Στο μέλλον, θα είναι σημαντικό να επικεντρωθούμε στον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να αποτρέψουμε το άγχος στην πρώιμη ζωή και στον καλύτερο τρόπο προφύλαξης των παιδιών από τις βλαβερές συνέπειες του στρες, συνοψίζουν οι ερευνητές.

Πηγή: psychologynow.gr – bbrfoundation.org Απόδοση: Τζατζαδάκη Ματρώνη, Φιλόλογος-Γλωσσολόγος, Φοιτήτρια Ψυχολογίας ΕΚΠΑ

Επιμέλεια: PsychologyNow.gr