ανασφάλεια, απογοήτευση ή θυμό. Σ ’αυτή την περίπτωση οι γονείς είναι καλό να είναι γεμάτοι με κατανόηση, υποστήριξη, αυτοπεποίθηση και θετική στάση απέναντι στο παιδί τους.

Το πρώτο βήμα για την υποστήριξη ενός παιδιού με ΔΕΠΥ είναι η κατανόηση στον λειτουργικό τρόπο που επιλέγει να δρα στην καθημερινότητά του. Καμία μορφή πίεσης ή τιμωρίας απέναντι στο παιδί δεν θα φέρει θετικά αποτελέσματα. Οι γονείς είναι σημαντικό να διαμορφώσουν κατανοητική στάση ως προς τις δυνάμεις και τις αδυναμίες του.

Σε περίπτωση που το παιδί καταβάλλει προσπάθεια, οι γονείς είναι σημαντικό να το στηρίζουν και να ανταμείβουν την προσπάθειά του. Οι τρόποι ανταμοιβής είναι πολλοί

Να χρησιμοποιούν λεκτικούς και μη λεκτικούς τρόπους επικοινωνίας. Για παράδειγμα: να επικροτούν την προσπάθειά του, μιλώντας του θετικά, να το φιλούν, να του ρίχνουν βλέμματα επιδοκιμασίας, να το αγκαλιάζουν.

Να είναι θετικοί απέναντί του ανεξάρτητα από το βαθμό προσπάθειάς του παιδιού. Οι γονείς θα ήταν καλό να χτίσουν την αυτo-εκτίμηση του παιδιού τους. Ο γονιός είναι ο φύλακας-άγγελος των παιδιών του.

Mια άλλη τακτική που μπορεί να βοηθήσει είναι, ορισμένες δραστηριότητες να γίνονται επαναλαμβανόμενες. Για παράδειγμα: το πρωί που σηκωνόμαστε πάμε στην τουαλέτα, πλένουμε τα δόντια μας, μετά πάμε στην κουζίνα πίνουμε το γάλα μας, στην συνέχεια πάμε στο δωμάτιο μας και ντυνόμαστε. Με αυτό τον τρόπο προσπαθούμε να προωθήσουμε ένα πρόγραμμα στο παιδί εφαρμόζοντάς το κάθε μέρα.

Επίσης οι γονείς θα ήταν καλό να δίνουν ξεκάθαρες εντολές στο παιδί. Για παράδειγμα: “Βάλε τα πόδια σου στο πάτωμα”, ή “Μην ακουμπάς τα πόδια σου πάνω στο τραπέζι”. Αυτά είναι παροτρύνσεις που το παιδί δεν θα τις αγνοήσει, αρκεί βέβαια αυτές να μην συνοδεύονται από σαρκασμό, ώστε το παιδί να τις εκλαμβάνει ως ένα είδος τιμωρίας.

Οι γονείς χρειάζεται επίσης, να έχουν ρεαλιστικές προσδοκίες και να περιμένουν πράγματα από τα παιδιά τους στα οποία, αυτά θα μπορούν να ανταπεξέλθουν. Οι γονείς είναι εκείνοι που βάζουν τα πράγματα σε μια σωστή σειρά. Ας μην προσπαθούν να αντιμετωπίσουν ταυτόχρονα πολλές και διαφορετικές μορφές συμπεριφοράς του παιδιού.

Τέλος, διάφοροι θεραπευτές ανά τον κόσμο προτείνουν ως βοήθεια των γονιών προς το παιδί με την μέθοδο “time out”, δηλαδή “δώστε χρόνο στο παιδί σας”. Αυτή η μέθοδος έχει πολύ θετικές επιπτώσεις σε μικρά παιδιά

Σε περίπτωση μιας επιθετικής συμπεριφοράς αφήστε το παιδί στο δωμάτιο του για 1-10 λεπτά. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην υπάρχουν γύρω του παιχνίδια στα οποία θα μπορεί να εκτονώσει την επιθετικότητα του. Μετά από αυτό το χρονικό διάστημα, επιβραβεύστε την προσπάθεια του.

Με την κατάλληλη υποστήριξη από ειδικούς οι γονείς θα είναι σε θέση να κατανοήσουν τη φύση των δυσκολιών που ενδεχομένως υπάρχουν και να υποστηρίξουν το παιδί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Πόλυ Γοργορίνη, Ειδική Παιδαγωγός του Πρότυπου Κέντρου Ειδικών Θεραπειών «Παιδίων Πλεύση»