Ειδικότερα στις τάξεις του δημοτικού αλλά και στο νηπιαγωγείο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα ενώ θα πρέπει να έχουν και ένα στοιχείο διασκέδασης για να υπάρξει το έναυσμα, της ενασχόλησης με το μάθημα. Οπότε, το διάβασμα με τους γονείς θα μπορούσε κάποιος να πει πως, αυτή την στιγμή… χολαίνει.

Πως μπορούν όμως οι γονείς που βρίσκονται κάτω από διαρκή πίεση, ενώ πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας αλλά και οικονομικά, να δώσουν κίνητρο στο παιδί τους να ασχοληθούν με την εξ′ αποστάσεως διδασκαλία, καθ′ όλη την διάρκεια που τα σχολεία παραμείνουν κλειστά;

Eιδικοί πάνω στο θέμα που αντιμετωπίζουν μαθητές και γονείς, προτείνουν πέντε συμβουλές που θα διευκολύνουν την όλη κατάσταση, βοηθώντας αμφότερους στο δύσκολο έργο που έχουν να φέρους εις πέρας.

Δεν έχουμε τις υψηλότερες των απαιτήσεων

«Πολλοί από εμάς δεν έχουμε εκπαιδευτεί για δάσκαλοι. Πολλοί από εμάς δουλεύουμε. Και οι περισσότεροι από εμάς κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε», είναι τα λόγια του Κιμ Άλεν, ειδική στην ανθρώπινη ανάπτυξη στο Πανεπιστήμιο του NC State (North Carolina State University).

Αντί να ανησυχούμε για τις προκλήσεις που δημιουργεί η διδασκαλία στο σπίτι, ή ακόμα και η ανησυχία για τα κενά που θα υπάρξουν στην μάθηση και πως αυτά θα καλυφθούν, καλύτερα θα ήταν να μειώσουμε τις προσδοκίες μας. Τα παιδιά μας πιθανώς δεν θα μάθουν τόσα πολλά μαζί μας όπως στο σχολείο. Αναμενόμενο.

Μία έξυπνη κίνηση θα ήταν να έρθουμε σε επαφή με τον δάσκαλο – καθηγητή του παιδιού μας για να του εξηγήσουμε την κατάσταση που επικρατεί στο σπίτι αυτή την στιγμή ούτως ώστε να υπάρξουν και οι ανάλογες απαιτήσεις.

Αν για παράδειγμα δουλεύουμε και έχουμε επιβαρυμένο πρόγραμμα στην εργασία μας. Αν ασχολούμαστε με την διευθέτηση επιδομάτων ανεργίας. Αν στο σπίτι υπάρχουν αδέρφια με των οποίων τα διαβάσματα και τις υποχρεώσεις πρέπει επίσης να ασχοληθούμε, η παραπάνω λύση αποτελεί βασικό κανόνα, της εύρυθμης λειτουργίας, του προγράμματος.

Όπως λέει η Άνι Σνάιντερ, διδάκτωρ Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας και βασικός επιστημονικός συνεργάτης του εκδοτικού οίκου McGraw-Hill, επικοινώνησε με τον δάσκαλο όταν συνειδητοποίησε πως ο όγκος μαθημάτων του παιδιού της, ήταν αδύνατον για την ίδια να το διαχειριστεί.

«Το παιδί μου που πάει στην έκτη δημοτικού και είχε υπερβολικό διάβασμα. Εγώ δουλεύω όλη μέρα, είμαστε μονογονεϊκή οικογένεια ενώ έχω και άλλα παιδιά».

Οι δάσκαλοι έδειξαν άμεσα ενδιαφέρον στην εξεύρεση λύσεων προκειμένου να βοηθήσουν τόσο την ίδια και την οικογένεια της, όσο και στο πρόγραμμα της

Δίνουμε βάρος στην σχέση μας με το παιδί

Οπως μας λέει η Κιμ Άλεν, «ένα από τα πρώτα πράγματα που ρωτάω τους γονείς είναι να θυμηθούν τον αγαπημένος τους δάσκαλο. Και στη συνέχεια τους ρωτάω να μου πουν τι τον έκανε αγαπητό. Πάντα οι απαντήσεις που παίρνω έχουν να κάνουν με την καλοσύνη τους και το ενδιαφέρον που έδειχναν για τους μαθητές τους».

Επομένως η βασική μας προτεραιότητα, σε αυτόν τον καινούργιο ρόλο γονιός/δάσκαλος, είναι να εστιάσουμε όλη μας την προσοχή στην σχέση μας με το παιδί και πως θα την κρατήσουμε δυνατή.

Αν για παράδειγμα δούμε πως δημιουργείται μία ένταση από την κόντρα μας με το παιδί, προκειμένου να τελειώσει το διάβασμα του σε κάποιο μάθημα, καλό είναι να κάνουμε ένα βήμα πίσω, ούτως ώστε να μην οξυνθούν τα πνεύματα.

Ούτως η άλλως δεν βοηθάει και πολύ να υποχρεώσουμε το παιδί μας να διαβάσει.

«Αν το παιδί μας είναι κάτω από πίεση, θα δυσκολευθεί να μάθει το μάθημα που διαβάζει, όπως και να έχει», υπστηρίζει η Άλεν.

Πηγή: psychopedia.gr