Η διάγνωση, γίνεται συνήθως, κατά τη διάρκεια των τριών πρώτων χρόνων της ζωής του και εντοπίζεται σε ποσοστό 4/1 σε αγόρια από κορίτσια.

Παρ’ όλο που η ακριβής αιτία του αυτισμού, παραμένει άγνωστη, κάποιες έρευνες, υποστηρίζουν ότι παρατηρείται πρόβλημα νευρολογικού περιεχομένου στον εγκέφαλο, που επηρεάζει τη γλώσσα και τις πληροφορίες που μεταφέρουν οι αισθήσεις. Επίσης, υπάρχει πιθανότητα, η συγκεκριμένη διαταραχή να οφείλεται σε γονιδιακές μεταβολικές διαταραχές που παρουσιάζονται σε ορισμένες περιπτώσεις αυτισμού.

Ως προς τα συμπτώματά του, αυτά μπορεί να είναι η κοινωνική απομόνωση και έλλειμμα στις κοινωνικές δεξιότητες, η επαναληπτική και στερεοτυπική συμπεριφορά, έλλειψη φαντασίας και δημιουργικότητας, η νοητική υστέρηση, το έλλειμμα προσοχής.

Μερικοί από τους μύθους που, που υποστηρίζονται κατά καιρούς, είναι οι εξής:

1). Η έλλειψη σιδήρου προκαλεί τον αυτισμό. O πιθανός χαμηλός σίδηρος, δε σημαίνει ότι συνδέεται με την εμφάνιση του αυτισμού.

2). Ο αυτισμός, αποτελεί μια σπάνια διαταραχή. 

3). Όλα τα άτομα με αυτισμό, παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα. Δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά. Για παράδειγμα, κάποια έχουν βλεμματική επαφή ενώ κάποια άλλα όχι.

4). Ο αυτισμός ξεπερνιέται. Η συγκεκριμένη διαταραχή, δεν εξαλείφεται, όμως με την κατάλληλη εκπαίδευση βελτιώνεται σε σημαντικό βαθμό.

5). Οι διαταραχές αυτιστικού φάσματος (ΔΑΦ), προκαλούνται λόγω της μη σωστής συμπεριφοράς των γονέων. Η μη κατάλληλη γονεϊκή συμπεριφορά, δεν δημιουργεί αυτισμό, αλλά δεν συμβάλλει στη βελτίωση του παιδιού.

6). Τα άτομα με αυτισμό αδιαφορούν για τους άλλους. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο, απλώς εμφανίζουν αδυναμία έκφρασης των κοινωνικών τους δεξιοτήτων (επικοινωνία, αλληλεπίδραση, κ. α.).

7). Στην περίπτωση που κάποιος, έχει κάποια διαταραχή του αυτιστικού φάσματος, δεν μπορεί να εμφανίζει και άλλη διαταραχή.

8). Οι άνθρωποι με αυτισμό δεν μπορούν να μορφωθούν. Με ειδική, εξατομικευμένη εκπαίδευση, μπορούν να βοηθηθούν πολύ.

Ιόβη Δημητριάδη

Ειδική Παιδαγωγός – Φιλόλογος