Αναπτυξιακοί φόβοι και άγχος αποχωρισμού: πότε το άγχος αποχωρισμού γίνεται διαταραχή

ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΙ ΦΟΒΟΙ ΚΑΙ ΑΓΧΟΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ

Οι φόβοι στην ηλικία των 1-4 ετών συνδέονται με τον έλεγχο που έχει ή δεν έχει ένα παιδί απέναντι σε μία κατάσταση που μοιάζει απειλητική. Είναι φόβοι που χαρακτηρίζουν την ανάπτυξη του παιδιού και είναι αναμενόμενοι.

Το άγχος αποχωρισμού είναι σε κάποιο βαθμό φυσιολογικό, αφού χαρακτηρίζει τη φυσιολογική ανάπτυξη του παιδιού από τη βρεφική έως την παιδική ηλικία.

Το στάδιο αυτό φτάνει στο αποκορύφωμα του μεταξύ των 10 με 18 μηνών και συνεχίζει να υφίσταται μέχρι τα 2 με 4 χρόνια.

Όταν ο φόβος ή το άγχος αποχωρισμού που βιώνει ένα παιδί δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινή λειτουργικότητα του παιδιού τότε θεωρούνται παθολογικά και μετατρέπεται σε διαταραχή άγχος αποχωρισμού.

ΠΩΣ ΕΚΔΗΛΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΥ

Πολύ πιο έντονη προσκόλληση στον ένα γονιό (συνήθως στη μητέρα).

Υπερβολική ανησυχία, όταν αποχωρίζεται οικεία πρόσωπα ή το σπίτι.

Ευερεθιστότητα, κλάμα, εκρήξεις θυμού.

Δυσκολία στις σχέσεις του με άλλα παιδιά ή πρόσωπα.

Ψυχοσωματικά ενοχλήματα.

ΑΙΤΙΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ

Ιδιοσυγκρασία του παιδιού.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως: Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος ή σχολική αποτυχία, χειρουργική επέμβαση ενός γονέα του παιδιού ή οικείου του προσώπου, μετακόμιση, υπερπροστατευτική στάση των γονέων, ένταση στην οικογένεια, διαζύγιο ή θάνατος.

Γενετικοί-κληρονομικοί προδιαθεσικοί παράγοντες. 

 

ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ Η ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ

Συνεργασία γονέων και σχολικού πλαισίου.

Συνεργασία σχολικού πλαισίου και ειδικών σε θέματα ψυχικής υγείας.

Συμβουλευτική γονέων από ειδικό ψυχικής υγείας, όταν πρόκειται για παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Αν κριθεί απαραίτητο ατομική θεραπεία του παιδιού (σε παιδιά σχολικής ηλικίας) ή οικογενειακή θεραπεία.

ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΙΣΤΕΙ

Σταδιακή γνωριμία και εξοικείωση του παιδιού με διάφορα πρόσωπα και χώρους.

Κοινωνική συνδιαλλαγή και αλληλεπίδραση με συνομήλικα του παιδιά.

Συνέπεια, ηρεμία και κοινή στάση από την πλευρά των γονιών.

Ένα αγαπημένο αντικείμενο (π.χ. ένα αρκουδάκι, ένα σεντονάκι) που το παιδί μπορεί να παίρνει μαζί του στο σχολείο.

Εφαρμογή ενός σταθερού καθημερινού ημερήσιου προγράμματος.

Διαχείριση των συναισθημάτων του γονιού, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα συναισθήματα του παιδιού.

Άλλωστε φαίνεται να ισχύει ότι, «πίσω από ένα παιδί με άγχος αποχωρισμού κρύβεται ένας γονιός με άγχος αποχωρισμού», ο οποίος έχει να αντιμετωπίσει τα δικά του συναισθήματα, που αναδύονται στη φάση αυτή, τα οποία πιθανόν να συνδέονται με δικές του οικογενειακές εμπειρίες.

ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΘΕΙ Η ΟΜΑΛΗ ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ

Θετική εικόνα και στάση του γονιού απέναντι στο σχολείο.

Εμπιστοσύνη στους παιδαγωγούς/εκπαιδευτικούς.

Συνεργασία με τον/την εκπαιδευτικό της τάξης.

Να μην υπάρχουν αναίτιες διακοπές στη φοίτηση του παιδιού.

Ιωάννης Κυργιόπουλος

Ψυχολόγος (Msc Σχολικής Ψυχολογίας)

E–mail: This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

Τηλ. Επικοινωνίας: 6972868960